ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาดิฉันได้มีโอกาสอ่านข้อเขียนด้านการบริหารที่น่าสนใจชิ้นหนึ่ง งานเขียนชิ้นนี้บอกว่า ในบรรดาการบริหารทีมงานต่างๆนั้น การบริหารทีมฟุตบอลถือว่ามีความยากและท้าทายที่สุด ฉะนั้นการบริหารทีมฟุตบอลจึงเป็นเรื่องที่น่าศึกษามาก เนื่องจากโครงสร้างของทีมฟุตบอลนั้นเต็มไปด้วยซุป’ตาร์มากมาย แต่ในเกมฟุตบอลหลายๆเกมเราจะพบว่า แม้ทีมจะมีซุป’ตาร์ดังเยอะก็ไม่ได้หมายความว่าจะสามารถเอาชนะได้เสมอไป ดังนั้นการเรียนรู้แนวคิดการบริหารทีมฟุตบอลจึงมีประโยชน์ในการนำมาปรับใช้กับการบริหารองค์กรที่มีคนเก่งๆมากมายมาทำงานร่วมกัน
ข้อคิดแรกที่ได้ก็คือ Job Description (JD) ของพนักงานทุกคนนั้นควรมีแค่อย่างเดียวก็คือ “ทำให้ทีมชนะ” ซึ่งทีมในที่นี้ก็คือบริษัทหรือตัวองค์กรนั่นเอง ในการแข่งขันฟุตบอลนั้น เป้าหมายหลักร่วมกันของทุกคนในทีมนั้นง่ายๆก็คือ เมื่อลงสู่สนามทีมต้องประสบความสำเร็จนั่นก็คือ ชัยชนะในเกมนั้นนั่นเอง เมื่อชนะหลายๆเกมได้ การเป็นแชมป์ตามที่ทุกคนคาดหวังก็ย่อมไม่ไกลเกินเอื้อม
ในโลกการทำงานจริงนั้น เวลาเราติดป้ายรับสมัครงานและพิจารณาจัดสรรคนเข้าทำงานนั้น แต่ละคนก็จะพรรณนาถึงความสามารถของตนเองในด้านต่างๆไม่ว่าจะเป็น การเงิน ไอที การตลาด การขาย การออกแบบ เป็นต้น เพื่อให้องค์กรเห็นถึงศักยภาพของตนเองว่าเก่งพอที่จะเข้าทำงานในตำแหน่งนั้นๆ การมอง JD ในลักษณะนี้เป็นการมองโดยเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง อย่างไรก็ตามหากความสามารถที่เรามีนั้นไม่สามารถผลักดันให้องค์กร “ชนะ” ในสนามการแข่งขันได้ จะมีประโยชน์อะไรหากเราเก่งบัญชีแต่บริษัทยังขาดทุนอยู่ หรือเก่งการตลาดแต่แบรนด์ของบริษัทยังไม่เป็นที่ยอมรับ ความเก่งเหล่านี้ก็ไร้ความหมาย ฉะนั้นแล้ว JD ของทุกคนจึงควรมีแค่อย่างเดียวก็คือ “ทำให้องค์กรชนะ” ในสนามธุรกิจ
ข้อคิดที่ 2 ก็คือ ในความเป็นจริงไม่มีใครที่จะเห็นด้วยกับสิ่งที่เราทำทุกอย่าง แม้ว่าเราจะคิดว่าสิ่งนั้นถูกต้อง ลองจินตนาการสิ่งที่เกิดขึ้นจริงในสนามฟุตบอล หากเราเป็นกองกลางและมองไปในสนาม เราเห็นว่าหากเราจ่ายบอลไปให้กองหน้าฝั่งซ้ายนั้น โอกาสที่ทีมจะได้ประตูมีมากที่สุด เราก็ตัดสินใจเลือกที่จะจ่ายบอลไปทางนั้น อย่างไรก็ตามหากท้ายที่สุดกองหน้าฝั่งซ้ายไม่สามารถทำประตูได้ แน่นอนว่าสิ่งที่จะตามมาทันทีก็คือ คำตำหนิจากกองหน้าฝั่งขวาอีกคนที่จะมองว่าเราคือคนที่ทำผิดพลาดที่ไม่จ่ายบอลให้เขา
