ปกติแล้วตั้งแต่เราเป็นเด็กจนกระทั่งโตมาทำงานไม่ว่าจะเป็นงานประจำหรือมีธุรกิจส่วนตัว เราจะได้รับการปลูกฝังความคิดของการเป็นผู้ใช้บริการหรือผู้บริโภคสินค้าบางอย่างที่เราไม่สามารถผลิตเองได้ ตัวอย่างที่ใกล้ตัวที่สุดก็คือ ไฟฟ้าและบริการทางการเงิน ในเรื่องของไฟฟ้านั้นชัดเจนมาก เราได้รับการบอกมาตลอดว่าหากเราต้องการใช้ไฟฟ้า เราก็ต้องไปติดต่อการไฟฟ้าฯให้ต่อไฟมาที่บ้านเรา การไฟฟ้าฯ เป็นผู้เดียวที่สามารถผลิตไฟฟ้าให้เราใช้ได้
ในส่วนของบริการทางการเงินนั้นยิ่งเป็นเรื่องใหญ่เพราะเกี่ยวกับเรื่องเงินๆทองๆที่เราหามาทั้งชีวิตและต้องเอาไปฝาก รวมถึงเรื่องการทำความฝันให้เป็นจริงไม่ว่าจะเป็นรถ บ้าน หรือเงินตั้งต้นกิจการ การฝากเงินหรือปล่อยกู้นั้นจำเป็นที่จะต้องมีระบบการบริหารความเสี่ยงที่ดีเพื่อให้แบงก์สามารถปล่อยกู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายต่อเงินฝากจากปัญหาหนี้เสียที่สูงเกินที่จะจัดการได้ ฉะนั้นแล้วการที่คนธรรมดาจะมาปล่อยกู้แบบแบงก์นั้นไม่ง่ายเพราะต้องเผชิญข้อจำกัดในด้านเงินทุนและระบบบริหารความเสี่ยง ขณะเดียวกันหากเรามองภาพของธุรกิจไฟฟ้าและแบงก์จะพบว่าทั้ง 1 เรื่องนั้นเป็นเรื่องสำคัญ รัฐเองจึงมีการออกกฎหมายมากำกับดูแลการดำเนินงานในกิจการทั้ง 2 เพื่อช่วยสกรีนคุณภาพผู้ประกอบการและคุ้มครองผู้บริโภคไม่ให้ถูกเอารัดเอาเปรียบด้วย
แต่ในปัจจุบันเทคโนโลยีที่มีความก้าวหน้ามากทำให้เกิดชนชั้นใหม่ทางสังคมที่เรียกว่า “Prosumer” ขึ้นมา โดย Prosumer นั้นมาจากคำว่า Consumer ที่แปลว่าผู้บริโภครวมกับคำว่า Producer ที่แปลว่าผู้ผลิต Prosumer ก็คือการที่ผู้บริโภคผันตัวเองจากการเป็นเพียงคนที่จ่ายเงินซื้อสินค้าและบริการอยู่ฝ่ายเดียวมาเป็นทั้งผู้ที่ซื้อและผลิตสินค้าบางอย่างได้ในเวลาเดียวกันด้วย การมีเทคโนโลยีที่ถูกและประสิทธิภาพสูงช่วยทะลายข้อจำกัดในด้านการใช้เงินทุนมหาศาลในการเริ่มต้นกิจการบางอย่างออกไป ตัวอย่างที่ชัดเจนก็คือกรณีของกิจการไฟฟ้าและการปล่อยเงินกู้ เรื่องไฟฟ้านั้นด้วยเทคโนโลยีพลังงานทดแทนเช่น แผงโซลาร์รูฟท็อป ก็สามารถทำให้บ้านคนธรรมดากลายเป็นโรงไฟฟ้าขนาดเล็กได้ นอกจากนั้นหากเรามีไฟฟ้าเหลือจากที่ผลิตใช้เอง เราก็สามารถขายไฟฟ้าให้เพื่อนบ้านได้ผ่านสายไฟของหลวง ในต่างประเทศเองก็เริ่มมีการประยุกต์เอาโมเดล Prosumer ในเรื่องของไฟฟ้ามาทำในระดับชุมชนแล้วด้วย
